Idealne - my.

nimfa4

Waga początkowa: 72kg
Waga aktualna: 67kg
Cel: 45kg

Odchudzam się półtora miesiąca. Bardzo chciałabym mieć anoreksje. Ograniczyłam się z jedzeniem do minimum:
Moje Menu:
śniadanie: Jogurt Activia + herbata
obiad: przeważnie nic(czasem sałatka, zupa)
kolacja: zielona herbata

I tak od miesiąca. Schudłam te 5 kilogramów ale to bardzo mało. Wszyscy mówią że brzuch mi się zmniejszył, ale mnie się tak nie wydaję. Kiedy idę a ktoś spojrzy się na mnie czuje się wstrętnie, źle. Mam odczucie że zaraz cały świat powie mi jaka jestem ohydna, brzydka, gruba. Raz nie jadłam nic przez trzy dni- tylko woda. I zemdlałam. Spodobało mi się to. Lubię też kiedy tak miło burczy mi w brzuchu kiedy jestem głodna. To takie fajne, mam wtedy wrażenie że jestem chuda, idealna.

nimfa4

waga aktualna: 66kg
cel:45kg

Chyba się załamię. Musiałam pojechać dziś na urodziny mojego kuzyna(kończył 3 lata) i jak zwykle mówili <spróbuj ciasta, kawałek ci nie zaszkodzi> <nałożę ci troszeczkę tortu>. Tortu spróbowałam, potem dwa kawałki ciasta, sałatka, kawałek karpatki, 3 kanapki. To okropne, ile kalorii pochłonęłam. W domu nie miałam jak zwymiotować. Oczywiście mama i tata byli potem by się czepiali. Aż boje wejść na wagę. Boje się że znów z 66kg przeszłam na 70kg. Tak okropnie, ciężko się czuje. Postanowiłam że jutro zrobię sobie głodówkę. Ach jakby tak się dało od razu odjąć sobie te moje 27kg. Chciałabym tak. Ale puki co pozostają ćwiczenia i dieta.

nimfa4

waga aktualna: 67kg
cel:45

Strasznie się obżeram już od świąt. Jeszcze ostatnio jestem chora, a pogoda za oknem u mnie okropna dlatego nie mam ja wyjść nawet na zewnątrz. I tak dobrze że waga pokazuje wciąż 67kg bo czasem czuje się jak stu tonowy słoń. Mam siebie po prostu dość ale nie umiem wziąć sie za siebie i nie jeść. Oczywiście śniadanie i kolacje jem bardzo skromne, zrezygnowałam z drugiego śniadania i podwieczorku lecz czasem nie mogę się powstrzymać i zjadam pączka, kawałek ciasta, nawet kiedyś 2 tabliczki czekolady. Tak strasznie się za to nienawidzę. Kiedyś wymusiłam na sobie wymioty, ale boje się że matka mnie nakryje. No nic muszę się wziąśc za siebie

nimfa4

ok dziś nareszcie wzięłam sie za siebie przeszłam 4 km ze szkoły do domu potem jeszcze spacer z psem (2spacery po 30 min. w tym bieganie) i mało dziś zjadłam skusiłam się co prawda na orzechy, ale niedużo. Moje menu dziś to śniadanie= kanapka z ciemnego pieczywa z cielęciną, obiad= barszcz czerwony(szklanka) + potem kanapka(taka jak na śniadanie), kolacja= niestety (mała) porcja jajecznicy:(. Bardzo dumna z siebie nie jestem. Ale w przyszłości będzie lepiej.

wiola1150@wp.pl · Gość

mam 70 kg i nie jest tak zle!!!! tez sie odchudzam ale nie mam tak chorej psychy jak Ty. idz do psychiatry!!!!

nimfa4

Udam że nie widzę tego komentarza nad. Od kilku dni stosuje głodówkę jem tylko śniadanie i to nie zawsze.

Gość

Gość

o kurcze... zrobilam blad w wyrazie odżywiać... a nie da się tego postu edytować... Embarassed

Gość

Zapomniałam dodać, że w ciągu 4 miesięcy zrzuciłam 12 kg. stosując wyżej wymienione przez siebie sposoby... i nie mam zadnych efektow jo-jo i innych takich... Wink

Moze Ty tez powinnas sprobowac... Smile

Panienka

a ja chcę się wtrącić.
Jesteście beznadziejni.
To tylko i wyłącznie Nimfy decyzja, co ze sobą robi!
Ja ją wspieram całym sercem!
Wiecie na jakim forum jesteście.?
Pozwólcie, że przypomnę:
Idealne - my.
Cel - perfekcyjne ciało. Po trupach, głodówkach i kaloriach.

=='
Jesteście beznadziejni. =='

Nimfa, całym sercem jestem z Tobą.!

nimfa4

Dzięki! przynajmniej jedna osoba mnie rozumie...

Melly

zgadzam się z panienką ;*
Wiem, jakie to trudne. Wiem że są to nasze marzenia. a jesteśmy tu po to aby wspólnie się mobilizować i wspierać. Nie przejmuj się Nimfa. Wierzę w Ciebie ;*

nimfa4

Założyłam dziś komplet ciuchów, które ostatnio miałam na siebie 2 lata temu. W takich momentach czuje, że chudnę, że to wszystko ma sens. Potem przychodzę do domu, patrze w lustro i widzę ten sam koszmarny widok: grube uda, okropny brzuch, brzydką twarz... I myślę sobie " jak bym chciała żeby było inaczej..."

nimfa4

Byłam na wycieczce klasowej w Wielkopolsce na 2 dni. Nic nie jadłam i nasz pieprzony wychowawca sie przyczepił czemu nie zjadłam śniadania ani obiadu, powiedziałam że boli mnie brzuch i sie odczepił. Wieczorem pierwszego dnia dotarliśmy do domków nad jeziorem w których mieliśmy spać. Była tam plaża, molo i las. Wieczorem jak zawsze poszłam pobiegać, nie chciałam tracić dnia przez brak ćwiczeń a miejsce na to pozwalało. Biegłam na plaże i weszłam na molo. Gdy byłam na samym końcu zakręciło mi sie w głowie i omdlałam. Wpadłam do zimnej wody. Nie mam pojęcia jak mnie wyciągnęli i jak było pod wodą. Kiedy się obudziłam leżałam mokra na piasku wśród tłumu rówieśników, nauczycieli i pogotowia. Głupio mi było że wszyscy sie na mnie gapią, nie należę do tych co lubią być w centrum uwagi. Po tym zajściu wychowawca ze mną rozmawiał, a właściwie próbował rozmawiać o tym co się stało. Ja tylko jak głupia sie na niego patrzyłam, mówił że zadzwonił do rodziców a ja wtedy wpadłam w szał. Zaczęłam na niego krzyczeć i panikować że trzeba było tego nie robić i takie tam.

Jetem tylko zła na tych którzy mnie ocalili, wolałabym umrzeć. A miałam taką dobrą okazje...

Agnika · Gość

To niby oczywiste, ale, nimfa, myślę, że przesadzasz. To zdarzenie na wycieczce było dowodem na to, że powinnaś żyć. Przecież o wiele większe prawdopodobieństwo było na to, żeby Cię nie uratowali. Aż się popłakałam Razz

Miałam podobnie do Ciebie, kiedy było mi słabo z głodu czułam, się najszczęśliwsza na świecie, potem znowu (bardzo) dużo jadłam i tyłam.
Nadal nie rozumiem, o co w tym wszystkim chodzi (nie w twoim poście, ale ogólnie) ;-( Ale myślę, że np. dlatego krzyczałaś na wychowawcę, bo byłaś głodna i rozdrażniona.
To chyba jest tak: Najlepiej być szczupłym i nie myśleć o odchudzaniu. Proste, prawda?
Właśnie nie proste, ale chyba sposób Gościa jest idealny, żeby to osiągnąć.